Başlık Yok! / Nuriye Nira Uzun

 
Uyuyamıyorumm

Müzik dinliyorum karanlık, dar ve sessiz çığlıkların dillendiği, cinayet dolu, gözyaşlarıyla temizlenmiş

mum ışığıyla (bazen) aydınlanan odamda

Odamda ben ve bir tane daha ben,

ve bir tane daha, bir tane, bir tane, bir tane daha

alabildiğince çocukluğumun sesleriyle anne dercesine

çocuk sesleriyle dolu olan odamda

ağlıyor çocuklar,

gülüyor çocuklar,

mutlu ama yalnız

yalnız ama huzurlu

huzurlu ama ıslak

ıslak ama serin

serin ama üşüyorum (bu yaz gecesinde) üşütüyor beni karanlık ve ölüm soğuğu

ama o küçük mum ışığı ısıtıyor beni

ama yetmiyor bu kadar yalnızlık

dahada dahada

dahada (halen) yalnızım

aslında mutlu değilim

değilim ama öyle görünüyorum

ne yazık kı 'görünüğüm gibi olamıyrum'
31 Ağustos 2010