Duanın Zümresi / Veysel Tunç

Gökyüzünde bir bulutsuzluk özlemi
Yüklü, bereket dolu, sorumluluk sahibi
Sarardı şehrimi yağdırırdı bereketi
Avuç açıp bilmezdik dua etmeyi


Gökyüzünde bir gündüz esintisi
İçimden gelen yüreğimin sesi
Tek derdim olmuş hak sevgisi
Her yerimi sarardı mutluluğun hevesi


Gökyüzünde gecenin ayak sesi
Karanlıktı, soğuktu, yoktu kimsesi
Kımıldanırdı ağzımda duanın zümresi
Atılırdı başımdan karanlığın fesi

Veysel Tunç