Ne hesabını vereceğim bir günüm olduNe de vicdanımı lekeleyen bir geçmişim
Ne hissettiysem onu söyledim
Onu yaşadım...
Yaşadığım tek bir anda bile pişmanlık duymadım...
Asla keşkekerim olmadı hiçbir zaman kendim vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadım...
Karşıma bazen gerçek yüzler bazen de sahteleri çıktı, ama olsun
Ben sadece hislerimle yaşadım...
Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim...
Ya da birini severken karşılığını beklemedim...
Dostluğuma değer biçmedim, sevgime sınır çizmedim.
Sevdiysem sonuna kadar gittim.
Bitirdiyse öldürse de hasreti geriye dönmedim...
Bazen çok kırıldım...
Ama hata insana mahsustur dedim affettim.
Bazen de af diledim...
Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yine affettim.
Onlar beni belki saflıkla yargıladıkas,
Belki de içten sinsice güldüler...
Ama asıl unutukları şuydu... Ben aldanmadım...
Aldanan her zaman kendileri oldular, ama bunu anlayamadılar....
Bir insan kaybının ne olduğunun bilmedikleri için,
Kaybetmek onlar için alışkanlık haline geldiği için...
Oysa ben hiç insan kaybetmedim...
Sadece zaman geldiğinde vazgeçtim.
10 Kasım 2010
00.21
00.21