Elimi tuttun; sıcacıktı elerin ama üşüdüm. Gözlerine baktım;ışık olur sandım yolumu daha karartın...Bedenimi sevdiğin kadar sevseydin keşke yüreğimi... Saçlarımı okşasaydın bedenim yerine... Alnımdan öpseydin ya da gözlerimden!dudaklarımı bırakabilseydin bir kenara...Ama olur mu?ben zaten bunun için vardım hayatında... Yalnızca seni mutlu edebilecek köleydim. Bir kukla;ipleri elinde... Gel desen gelirdim,git dersen gidemezdim...Ama severdim sahibimi... Onun elinden gelen acılar yakmazdı canımı.Ateşi bile bir başka tatlıydı! Ta ki; umutlarım tükenene kadar... Kendimi kandıramıyordum artık.Daha fazla sabredemezdim katlanamazdım.Bir kez beni anlaman için neler vermezdim... oysa... «Neden sende beni öpmüyorsun»derdin veremezdim cevabı. Şimdi söyliyim; senin şehvetli öpüşüne karşılık vermeyecek kadar masumdu dudaklarım.. .Benim bunlara ihtiyacım yoktu ki, ben sevgini istiyordum. İlk gün ki gibi yalnızca ellerini tutmak istiyordum...!
