Hoşgeldin / Ümit Manay

Yeni başlayan bir şeylerin muzur kıpırtısı içimdeki,

Tedirgin bir sevinç, her yerim aşk kokuyor.

Sol göğsümden kopan bir alev,  dudaklarına düşüyor.

Islatıyor gözlerim gözlerini,

Gecenin bir vakti, bölüyor uykumu ezan sesi,

Seni kollarıma sarıyorum.



Sinemde kocaman bir yara açılıyor,

İçimden şahlanıyor dörtnala bir at.

Sahnede çıplağım.



İpleri kesilmiş nice kukla…

Selam veriyorlar suskunluklarıyla.



Şimdi o sahnede sen;

Dur sakın utanma,

Beni öp defalarca, arsızca.

Ellerin gezinsin bedenimde yudum yudum, masumca.



Gözlerini kaybetmiş bir dilenci,

Seslerini kaybetmiş bir koro.

Bu gece yüreğimde yine büyük bir deprem,

Git gide çatlaklar açıyor yaralarıma.



Sen; tarifi olmayan kayıp bir melodi

Düş bahçemin saklı kentisin,

Sen düş yerine, gerçeklersin.



Hoş geldin yar karanlık dünyamı aydınlatmaya,

Hoş geldin bedenimi, ruhumu cayır cayır ısıtmaya.

Ve hoş geldin tarifi olmayan bu köklü sancıya.