Dünyaya bir canavar indi;
Adını insan koyduk…
Sonra tanrıları vardı. Kokusu pis, iki yüzü yeşil.
İsmi paraydı.
Her gün ağızlarından düşürmez,
Zikrederlerdi adını.
Tanrı silahı icat etti,
Bebekleri öldürdüler,
Tanrı zinayı yasak etti,
Masumları ziyan ettiler.
Canavarı kafesledik;
Göğsüne, alnına dualar yazıp,
Nefesler üfledik!
İlk önce dostlarını yedi insan;
Sonra düşmanlarını
ve yetmedi, doymadı…
Dünyaları istedi,
Sonunda kendini yedi; kalbini, ruhunu ve aklını.
Geride sadece
Bir iskelet kaldı, bir de nursuz et parçası.
Adını insan koyduk…
Sonra tanrıları vardı. Kokusu pis, iki yüzü yeşil.
İsmi paraydı.
Her gün ağızlarından düşürmez,
Zikrederlerdi adını.
Tanrı silahı icat etti,
Bebekleri öldürdüler,
Tanrı zinayı yasak etti,
Masumları ziyan ettiler.
Canavarı kafesledik;
Göğsüne, alnına dualar yazıp,
Nefesler üfledik!
İlk önce dostlarını yedi insan;
Sonra düşmanlarını
ve yetmedi, doymadı…
Dünyaları istedi,
Sonunda kendini yedi; kalbini, ruhunu ve aklını.
Geride sadece
Bir iskelet kaldı, bir de nursuz et parçası.
Ümit MANAY